ساختار عاملی مقیاس آمادگی برای بی‏ حوصلگی در دانشجویان ایرانی

زمینه: بی‏حوصلگی به عنوان یک حالت تنفر یا ناسازگاری با هر نوع تجربۀ تکراری مثل کار روزانه یا برخورد با افراد کسل کننده و ملال­آور و بی قراری زیاد در شرایطی که رهایی از یکنواختی امکان پذیر نیست، تعریف می‏شود. هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین ساختار عاملی مقیاس آمادگی برای بی حوصلگی در دانشجویان ایرانی انجام شد. روش: جامعه پژوهش حاضر کلیۀ دانشجویان دانشگاه تبریز در سال تحصیلی 92-1391 بودند که تعداد 400 نفر از آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامۀ آمادگی برای بی‏حوصلگی فارمر و ساندبرگ پاسخ دادند. همه آزمودنی‏ها بصورت داوطلبانه پرسشنامه‏ها را تکمیل کردند و برگرداندند. داده‏ها با استفاده از نرم افزار 19 spss و lisrel تحلیل شد. یافته‏ها: نتایج ساختار عاملی پژوهش حاضر حاکی از وجود دو عامل تحریک درونی و تحریک بیرونی بود، به گونه‏ای که تحریک درونی 11 سؤال و تحریک بیرونی 10 سؤال را به خود اختصاص داد. بحث و نتیجه گیری: صاحب‏نظران عوامل متفاوتی را برای سبب شناسی بی‏حوصلگی معرفی کرده‎اند که می‎توان آنها را متأثر از عوامل شخصیتی یا ذهنی دانست. به دلیل ارتباط بی‏حوصلگی با عملکرد تحصیلی، استفاده از یافته‏های پژوهش حاضر به آموزش و پرورش و دانشگاه‏ها، روان شناسان، مشاوران و روان­پزشکان و پژوهشگران توصیه می شود.